Skjót-görr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "skjót-görr" (lub skjót-gǫrr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

skjót-görr (skjót-gǫrr)

part. soon made, Fms. vi.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego skjót-görr może być bardziej dokładnie napisane jako skjót-gǫrr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚴᛁᚢᛏ-ᚴᚢᚱᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich