Skóg-björn

Znaczenie staronordyjskiego słowa "skóg-björn" (lub skóg-bjǫrn)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

skóg-björn (skóg-bjǫrn)

m. a wood-bear, Landn. 91.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego skóg-björn może być bardziej dokładnie napisane jako skóg-bjǫrn.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚴᚢᚴ-ᛒᛁᚢᚱᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich