Skóg-sök

Znaczenie staronordyjskiego słowa "skóg-sök" (lub skóg-sǫk)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

skóg-sök (skóg-sǫk)

f. = skóggangssök, Nj. 232, v. l.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego skóg-sök może być bardziej dokładnie napisane jako skóg-sǫk.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚴᚢᚴ-ᛋᚢᚴ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich