Skóg-vöndr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "skóg-vöndr" (lub skóg-vǫndr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

skóg-vöndr (skóg-vǫndr)

m. = skógarvöndr, Njarð. 370.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego skóg-vöndr może być bardziej dokładnie napisane jako skóg-vǫndr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚴᚢᚴ-ᚢᚢᚾᛏᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich