Skógar-björn

Znaczenie staronordyjskiego słowa "skógar-björn" (lub skógar-bjǫrn)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

skógar-björn (skógar-bjǫrn)

m. a wood-bear, Grág. ii. 33, Landn. 35, 345.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego skógar-björn może być bardziej dokładnie napisane jako skógar-bjǫrn.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚴᚢᚴᛅᚱ-ᛒᛁᚢᚱᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich