Skógar-hjörtr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "skógar-hjörtr" (lub skógar-hjǫrtr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

skógar-hjörtr (skógar-hjǫrtr)

m. a hart of the forest, Stj. 560.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego skógar-hjörtr może być bardziej dokładnie napisane jako skógar-hjǫrtr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚴᚢᚴᛅᚱ-ᚼᛁᚢᚱᛏᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich