Skógar-vöndr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "skógar-vöndr" (lub skógar-vǫndr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

skógar-vöndr (skógar-vǫndr)

m. a wand, Fas. i. 333.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego skógar-vöndr może być bardziej dokładnie napisane jako skógar-vǫndr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚴᚢᚴᛅᚱ-ᚢᚢᚾᛏᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich