Sköru-leikr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "sköru-leikr" (lub skǫru-leikr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

sköru-leikr (skǫru-leikr)

m. = skörungskapr, Fagrsk. 1.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego sköru-leikr może być bardziej dokładnie napisane jako skǫru-leikr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚴᚢᚱᚢ-ᛚᛁᛁᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich