Skörung-lyndr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "skörung-lyndr" (lub skǫrung-lyndr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

skörung-lyndr (skǫrung-lyndr)

= sköruglyndr, Þiðr. 175, Hkr. iii. 87.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego skörung-lyndr może być bardziej dokładnie napisane jako skǫrung-lyndr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚴᚢᚱᚢᚾᚴ-ᛚᚢᚾᛏᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich