Skyldu-söngr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "skyldu-söngr" (lub skyldu-sǫngr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

skyldu-söngr (skyldu-sǫngr)

m. the rubrical, official mass, Vm. 74.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego skyldu-söngr może być bardziej dokładnie napisane jako skyldu-sǫngr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚴᚢᛚᛏᚢ-ᛋᚢᚾᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich