Smjör-valr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "smjör-valr" (lub smjǫr-valr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

smjör-valr (smjǫr-valr)

or smjör-valsigill, m. the name of a little sheep-bone, Ísl. Þjóðs. ii. 554.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego smjör-valr może być bardziej dokładnie napisane jako smjǫr-valr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛘᛁᚢᚱ-ᚢᛅᛚᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich