Snör

Znaczenie staronordyjskiego słowa "snör" (lub snǫr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

snör (snǫr)

see snor.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego snör może być bardziej dokładnie napisane jako snǫr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚾᚢᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich