Snörtr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "snörtr" (lub snǫrtr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

snörtr (snǫrtr)

m., gen. snartar, [Ivar Aasen snart = a stick burnt at one end]:—a nickname, Landn.; hence Snartar-tunga, a local name.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego snörtr może być bardziej dokładnie napisane jako snǫrtr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚾᚢᚱᛏᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich