Snót
Słownik staronordyjski - snót
Znaczenie staronordyjskiego słowa "snót"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- snót
- f. [snotr], a gentlewoman, Edda 109; snótar úlfr, the ‘lady’s wolf,’ i. e. Loki, who carried off the goddess Idun, Haustl.; snótum öllum, opp. to jörlum öllum, Gh. 21, Rm.; the word is poët., and in prose only ironical, þessar snótir, these dames, Al. 153.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚾᚢᛏ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- f.
- feminine.
- i. e.
- id est.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- opp.
- opposed.
- poët.
- poetically.
Prac i autorów cytowanych:
- Al.
- Alexanders Saga. (G. I.)
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Gh.
- Guðrúnar-hefna. (A. II.)
- Haustl.
- Haustlöng. (A. I.)
- Rm.
- Rígsmál. (A. II.)