Söðul-hringja

Znaczenie staronordyjskiego słowa "söðul-hringja" (lub sǫðul-hringja)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

söðul-hringja (sǫðul-hringja)

u, f. a saddle-buckle, Fas. i. 319.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego söðul-hringja może być bardziej dokładnie napisane jako sǫðul-hringja.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚢᚦᚢᛚ-ᚼᚱᛁᚾᚴᛁᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich