Sögu-þáttr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "sögu-þáttr" (lub sǫgu-þáttr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

sögu-þáttr (sǫgu-þáttr)

m. an episode, Fas. i. 313.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego sögu-þáttr może być bardziej dokładnie napisane jako sǫgu-þáttr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚢᚴᚢ-ᚦᛅᛏᛏᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich