Sölva-fjara

Znaczenie staronordyjskiego słowa "sölva-fjara" (lub sǫlva-fjara)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

sölva-fjara (sǫlva-fjara)

u, f. right of picking samphire; kirkja á sölvafjöru til búnautnar öllum heima-mönnum, Vm. 96.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego sölva-fjara może być bardziej dokładnie napisane jako sǫlva-fjara.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚢᛚᚢᛅ-ᚠᛁᛅᚱᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich