Söng-lauss

Znaczenie staronordyjskiego słowa "söng-lauss" (lub sǫng-lauss)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

söng-lauss (sǫng-lauss)

adj. without service, Ann. 1232.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego söng-lauss może być bardziej dokładnie napisane jako sǫng-lauss.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚢᚾᚴ-ᛚᛅᚢᛋᛋ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich