Söng-maðr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "söng-maðr" (lub sǫng-maðr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

söng-maðr (sǫng-maðr)

m. a singing-man; mikill raddmaðr ok s., Bs. i. 127; íþrótta-menn ok söngmenn, 655 v. 1.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego söng-maðr może być bardziej dokładnie napisane jako sǫng-maðr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚢᚾᚴ-ᛘᛅᚦᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich