Söng-nám

Znaczenie staronordyjskiego słowa "söng-nám" (lub sǫng-nám)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

söng-nám (sǫng-nám)

n. the learning of music; kenndi sira Valþjófr s. (in the cathedral of Hólar), Bs. i. 850.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego söng-nám może być bardziej dokładnie napisane jako sǫng-nám.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚢᚾᚴ-ᚾᛅᛘ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich