Söng-prestr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "söng-prestr" (lub sǫng-prestr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

söng-prestr (sǫng-prestr)

m. a priest who chants mass, Pm. 60.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego söng-prestr może być bardziej dokładnie napisane jako sǫng-prestr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚢᚾᚴ-ᛒᚱᛁᛋᛏᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich