Söng-raust

Znaczenie staronordyjskiego słowa "söng-raust" (lub sǫng-raust)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

söng-raust (sǫng-raust)

f. a singing voice, Fms. ii. 199, Hom.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego söng-raust może być bardziej dokładnie napisane jako sǫng-raust.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚢᚾᚴ-ᚱᛅᚢᛋᛏ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich