Spjóta-lög

Znaczenie staronordyjskiego słowa "spjóta-lög" (lub spjóta-lǫg)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

spjóta-lög (spjóta-lǫg)

n. pl. spear-thrusts, Eb. 190.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego spjóta-lög może być bardziej dokładnie napisane jako spjóta-lǫg.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛒᛁᚢᛏᛅ-ᛚᚢᚴ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich