Spör

Znaczenie staronordyjskiego słowa "spör" (lub spǫr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

spör (spǫr)

f., spörð, Sighvat, [spara], sparing, Barl. 120; erat af spörð, not sparingly, Sighvat.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego spör może być bardziej dokładnie napisane jako spǫr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛒᚢᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich