Sproti

Słownik staronordyjski - sproti

Znaczenie staronordyjskiego słowa "sproti"

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

sproti
a, m. [Germ. spross], a sprout, twig, stick, rod; vínviðis teinungar eða sprotar, Stj. 200; stangir eða sprota, n. G. L. i. 380; hann laust sprotanum á pallinn, Landn. 121; laust hann sveininn með sprota, Nj. 16; reiði-s., a rod of ire, Pass. 48; veldis-s., ríkis-s., a sceptre:—the end-piece or clasp of a belt, Þiðr. 114 (beltis-sproti). sprota-barn, n. a ‘rod-child,’ Fas. ii. 328; ef átta vetra gamalt barn stelr eðr yngra, þat er s., berja skal þat ef vill, n. G. L. i. 325.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛒᚱᚢᛏᛁ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich

Używane skróty:

Germ.
German.
L.
Linnæus.
m.
masculine.
n.
neuter.

Prac i autorów cytowanych:

Fas.
Fornaldar Sögur. (C. II.)
Landn.
Landnáma. (D. I.)
N. G. L.
Norges Gamle Love. (B. II.)
Nj.
Njála. (D. II.)
Pass.
Passiu-Sálmar.
Stj.
Stjórn. (F. I.)
Þiðr.
Þiðreks Saga. (G. I.)
➞ Zobacz wszystkie prace cytowane w słowniku

Back