Sproti
Słownik staronordyjski - sproti
Znaczenie staronordyjskiego słowa "sproti"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- sproti
- a, m. [Germ. spross], a sprout, twig, stick, rod; vínviðis teinungar eða sprotar, Stj. 200; stangir eða sprota, n. G. L. i. 380; hann laust sprotanum á pallinn, Landn. 121; laust hann sveininn með sprota, Nj. 16; reiði-s., a rod of ire, Pass. 48; veldis-s., ríkis-s., a sceptre:—the end-piece or clasp of a belt, Þiðr. 114 (beltis-sproti). sprota-barn, n. a ‘rod-child,’ Fas. ii. 328; ef átta vetra gamalt barn stelr eðr yngra, þat er s., berja skal þat ef vill, n. G. L. i. 325.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛒᚱᚢᛏᛁ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- Germ.
- German.
- L.
- Linnæus.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
Prac i autorów cytowanych:
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- Landn.
- Landnáma. (D. I.)
- N. G. L.
- Norges Gamle Love. (B. II.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Pass.
- Passiu-Sálmar.
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)
- Þiðr.
- Þiðreks Saga. (G. I.)