Stjörnu-íþrótt

Znaczenie staronordyjskiego słowa "stjörnu-íþrótt" (lub stjǫrnu-íþrótt)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

stjörnu-íþrótt (stjǫrnu-íþrótt)

f. astronomy, Stj. 64, Al. 42.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego stjörnu-íþrótt może być bardziej dokładnie napisane jako stjǫrnu-íþrótt.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛏᛁᚢᚱᚾᚢ-ᛁᚦᚱᚢᛏᛏ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich