Storð
Słownik staronordyjski - storð
Znaczenie staronordyjskiego słowa "storð"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
Staronordyjskie słowo storð może oznaczać:storð
- storð
- f. a young wood, plantation, Edda ii. 483: in the phrase, falla sem storð, to fall like storð, Fas. ii. 554: poët., storðar úlfr, storðar gandr, -galli, the wolf, bane, etc., of the s., i. e. fire, Lex. poët.; storðar lykkja, ‘wood-loop,’ i. e. a serpent, Km.
- storð
- 2. the earth (grown with brush-wood), poët., Lex. poët.; storðar men, poët. the necklace of the earth = the sea, Hd.; hauk-storð, ‘hawk-land,’ i. e. the wrist, Lex. poët.
- storð
- II. the name of an island in Norway, Fms.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛏᚢᚱᚦ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- etc.
- et cetera.
- f.
- feminine.
- i. e.
- id est.
- m.
- masculine.
- poët.
- poetically.
Prac i autorów cytowanych:
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- Km.
- Kráku-mál. (A. III.)
- Lex. Poët.
- Lexicon Poëticum by Sveinbjörn Egilsson, 1860.
- Hd.
- Hús-drápa. (A. I.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)