Stundar-þögn

Znaczenie staronordyjskiego słowa "stundar-þögn" (lub stundar-þǫgn)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

stundar-þögn (stundar-þǫgn)

f. a brief silence, H. E. ii. 80.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego stundar-þögn może być bardziej dokładnie napisane jako stundar-þǫgn.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛏᚢᚾᛏᛅᚱ-ᚦᚢᚴᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich