Stynr
Słownik staronordyjski - stynr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "stynr"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- stynr
- m., pl. stynir, a groan, Hom. 57, Fb. i. 145; sjúkra manna s, Skálda 174; dauðans stynir, Stj. 50; s. ok sýting, 51; með miklum styn, Fms. v. 218; styn né hósta, Nj. 201; sárum styn, Fb. ii. 392.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛏᚢᚾᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- pl.
- plural.
- s. v.
- sub voce.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Hom.
- Homiliu-bók. (F. II.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Skálda
- Skálda. (H. I.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)