Sverðs-högg

Znaczenie staronordyjskiego słowa "sverðs-högg" (lub sverðs-hǫgg)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

sverðs-högg (sverðs-hǫgg)

n. a sword-stroke, Fms. viii. 180, xi. 190.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego sverðs-högg może być bardziej dokładnie napisane jako sverðs-hǫgg.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚢᛁᚱᚦᛋ-ᚼᚢᚴᚴ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich