Svörfr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "svörfr" (lub svǫrfr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

svörfr (svǫrfr)

svörfuðr, see svarfaðr.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego svörfr może być bardziej dokładnie napisane jako svǫrfr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚢᚢᚱᚠᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich