Sýða

Znaczenie staronordyjskiego słowa "sýða"

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

sýða

d, [súð], to wainscot; sýða loptið fyrir gaflinum, D. N. i. 506.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚢᚦᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich