Sýla
Słownik staronordyjski - sýla
Znaczenie staronordyjskiego słowa "sýla"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- sýla
- d, or better syla, with y, qs. svela, [svell; Engl. swell; cp. Dan. svulme]:—to swell, turn into ice, of water; sýldi hvern dropa er inn kom, … sýldi um hann öll klæðin, Ísl. ii. 461, 462; allt sýldi bæði úti ok inni, Fas, ii. 144: part. sýldr, stiff with ice; kuflinn var sýldr allr, Grett. 117 A; skipit með öllum jöklinum, en þat var mjök sýlt, 125 A; hvar skúar Gísla liggja ok eru sýldir allir, Gísl. 115: of a wound, sýldi benjarnar (acc.), Þjal. 30.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚢᛚᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- acc.
- accusative.
- cp.
- compare.
- Dan.
- Danish.
- Engl.
- English.
- gl.
- glossary.
- l.
- line.
- n.
- neuter.
- part.
- participle.
- qs.
- quasi.
Prac i autorów cytowanych:
- Gísl.
- Gísla Saga. (D. II.)
- Grett.
- Grettis Saga. (D. II.)
- Þjal.
- Þjalar-Jóns Saga. (G. III.)