Þit
Słownik staronordyjski - þit
Znaczenie staronordyjskiego słowa "þit"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- þit
- or þið, the older and true form is it or ið (q. v.), the þ being borrowed from the preceding verb, as in ér, þer; thus, in alliteration, ið munuð alla eiða vinna, Skv. 1. 31, and spelt so in vellums, e. g. Sæm. (Kb.); þá er it finnisk, FmS. xi. 21; er it tókuð þá, 623. 24; meguð ið sjálfir, FmS. xi. 21; skuluð ið, Ísl. ii. 339 (Heiðarv. S.): but usually þit or þið, e. g. FmS. i. 189 (eleven times in one page); cp. ykkr, ykkar, p. 725.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚦᛁᛏ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- cp.
- compare.
- e. g.
- exempli gratia.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- q. v.
- quod vide.
- S.
- Saga.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Heiðarv. S.
- Heiðarvíga Saga. (D. II.)
- Kb.
- Konungs-bók. (B. I, C. I, etc.)
- Skv.
- Sigurðar-kviða. (A. II.)
- Sæm.
- Sæmundar Edda. (A, C. I.)