Tíða-för

Znaczenie staronordyjskiego słowa "tíða-för" (lub tíða-fǫr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

tíða-för (tíða-fǫr)

f. church-going, Fms. viii. 358.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego tíða-för może być bardziej dokładnie napisane jako tíða-fǫr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛏᛁᚦᛅ-ᚠᚢᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich