Tíða-söngr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "tíða-söngr" (lub tíða-sǫngr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

tíða-söngr (tíða-sǫngr)

m. a church-chant, 625. 163.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego tíða-söngr może być bardziej dokładnie napisane jako tíða-sǫngr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛏᛁᚦᛅ-ᛋᚢᚾᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich