Tindóttr
Słownik staronordyjski - tindóttr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "tindóttr"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- tindóttr
- adj. toothed, spiked, covered with spikes, Edda 58, Rb. 348, Bs. i. 326, Odd. (in a verse).
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛏᛁᚾᛏᚢᛏᛏᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
Prac i autorów cytowanych:
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Odd.
- Stjörnu-Odda draumr. (D. V.)
- Rb.
- Rímbegla. (H. III.)