Tungl

Znaczenie staronordyjskiego słowa "tungl"

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

Staronordyjskie słowo tungl może oznaczać:tungl

tungl

n. [Goth. tuggl in a gloss, to Gal. iv. 9; A. S. tungol; Hel. tungal; O. H. G. zungal; Swed. tungel; cp. also tingl]:—prop. a luminary (= Lat. sidus), which sense remains in the compd himin-tungl; in Icel. prose, ancient as well as modern, this word has altogether superseded the word ‘máni,’ which is only poetical.

tungl

II. the moon (= Swed. tungel), Nj. 118, Grett. 114, Rb. 108, SkS. 627, Al. 172; nýtt tungl, fullt tungl, Icel. Almanack (cp. the words ný and nið), passim: phrases, tunglið veðr í skýjum, the moon wades in clouds: for poët. usage, enni-tungl, tungl brá, = the eyes, etc., see Lex. poët. ☞ No word in the language rhymes with tungl, hence the tale of the man capping verses with the devil, Maurer Volksagen. The ancients called the full moon the ‘new moon,’ ný (q. v.), but used nið (q. v.) = no moon for the new moon; the modern phrase ‘new moon’ (nýtt tungl), = the young moon, is derived from the Latin.

tungl

B. COMPDS: tunglaldr, tunglaukan, tunglár, tunglfyllr, tunglganga, tunglhlaup, tunglhoppan, tunglkváma, tunglsljós, tunglmein, tunglsjúkr, tunglskin, tunglsýki, tungltal, tungltalsöld, tungltíð, tungltími, tunglæði, tunglærr, tunglöld.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛏᚢᚾᚴᛚ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich