Um-mörk

Znaczenie staronordyjskiego słowa "um-mörk" (lub um-mǫrk)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

um-mörk (um-mǫrk)

n. pl. = ummerki, Bs. i. 742.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego um-mörk może być bardziej dokładnie napisane jako um-mǫrk.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᛘ-ᛘᚢᚱᚴ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich