Upp-stökkr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "upp-stökkr" (lub upp-stǫkkr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

upp-stökkr (upp-stǫkkr)

adj. bounding, excitable.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego upp-stökkr może być bardziej dokładnie napisane jako upp-stǫkkr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᛒᛒ-ᛋᛏᚢᚴᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich