Út-vörðr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "út-vörðr" (lub út-vǫrðr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

út-vörðr (út-vǫrðr)

m. an out-post, Hkr. i. 244, Fms. viii. 90.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego út-vörðr może być bardziej dokładnie napisane jako út-vǫrðr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᛏ-ᚢᚢᚱᚦᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich