Veizlu-spjöll

Znaczenie staronordyjskiego słowa "veizlu-spjöll" (lub veizlu-spjǫll)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

veizlu-spjöll (veizlu-spjǫll)

n. pl. the spoiling of a feast; göra v., Fas. i. 445 (of a peace disturber).

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego veizlu-spjöll może być bardziej dokładnie napisane jako veizlu-spjǫll.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᛁᛁᛋᛚᚢ-ᛋᛒᛁᚢᛚᛚ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich