Versa-görð

Znaczenie staronordyjskiego słowa "versa-görð" (lub versa-gǫrð)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

versa-görð (versa-gǫrð)

f. verse-making, Latin composition, Skálda; versagörð ok bóka-list, Bs. i. 127.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego versa-görð może być bardziej dokładnie napisane jako versa-gǫrð.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᛁᚱᛋᛅ-ᚴᚢᚱᚦ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich