Vetr-björg

Znaczenie staronordyjskiego słowa "vetr-björg" (lub vetr-bjǫrg)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

vetr-björg (vetr-bjǫrg)

f. winter-provender, Sturl. i. 173 C.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego vetr-björg może być bardziej dokładnie napisane jako vetr-bjǫrg.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᛁᛏᚱ-ᛒᛁᚢᚱᚴ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich