Víl-mögr
Słownik staronordyjski - víl-mögr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "víl-mögr" (lub víl-mǫgr)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- víl-mögr (víl-mǫgr)
- m., pl. vílmegir, a son of toil, bondsman, Hm. 135, Skm. 35, Bm. 1 (Ó. H. 208), Edda (Gl.), but obsolete in prose.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego víl-mögr może być bardziej dokładnie napisane jako víl-mǫgr.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᛁᛚ-ᛘᚢᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- pl.
- plural.
Prac i autorów cytowanych:
- Bm.
- Bjarka-mál. (A. II.)
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Hm.
- Hává-mál. (A. I.)
- Ó. H.
- Ólafs Saga Helga. (E. I.)
- Skm.
- Skírnis-mál. (A. I.)