Vind-öld

Znaczenie staronordyjskiego słowa "vind-öld" (lub vind-ǫld)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

vind-öld (vind-ǫld)

f. ‘wind-age,’ time of tempests, Vsp.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego vind-öld może być bardziej dokładnie napisane jako vind-ǫld.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᛁᚾᛏ-ᚢᛚᛏ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich