Vög

Znaczenie staronordyjskiego słowa "vög" (lub vǫg)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

vög (vǫg)

f., pl. vagar, vagir, plur. vegr, Fms. viii. 430; vögur (as from vaga), see vagar.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego vög może być bardziej dokładnie napisane jako vǫg.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚢᚴ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich