Vögn-hvalr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "vögn-hvalr" (lub vǫgn-hvalr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

vögn-hvalr (vǫgn-hvalr)

or vögnu-hvalr, m. = vögn, described in Sks. 29 new Ed.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego vögn-hvalr może być bardziej dokładnie napisane jako vǫgn-hvalr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚢᚴᚾ-ᚼᚢᛅᛚᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich