Vöndr
Słownik staronordyjski - vöndr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "vöndr" (lub vǫndr)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
Staronordyjskie słowo vöndr może oznaczać:vöndr
- vöndr (vǫndr)
- m., gen. vandar, dat. vendi, pl. vendir, acc. vöndu, later and mod. vendi, SkS. 443 B; [from vinda, as svigi from sveigja; Ulf. wandus = ράβδος, 2 Cor. xi. 25; Engl. wand; Dan. vaand]:—a wand, switch; af korninu vex rót en vöndr af rótinni en af vendi aldin, Eluc. 14; Jacob tók græna vöndu, … birkti hann suma vönduna … mislita vönduna, Stj. 177, 178 (Genesis xxx); skjót at honnm vendi þessum, Edda 37; þá færi þit mér vóndu rétta ór skógi, 656 C. 42; smá-vendi (acc, pl.) af kvistum, SkS. 443 B; út mun ganga vöndr af kyni Jesse, 686 B. 13; tams vendi ek þik drep, Skm.; vatn hljóp ór hellunni er Moyses laust á vendi sínum, … vöndr Arons, Ver. 22; hann sat ok telgdi vönd einn með knífi, Hom. 116; hreinsa hveiti með vendi (vinza), Stj. 397; reiða vönd ok staura til garðs, n. G. l. i. 241; mál-vöndr, a measuring-wand, yard; poët. ben-vöndr, a ‘wound-wand;’ hjalt-vöndr, a ‘hilt-wand,’ i. e. a sword; blóð-v., morð-v., slíðr-vöndr, fólk-vöndr, hríð-vöndr, hvít-vöndr, benja-, brynju-, hjaldrs-vöndr, id.; ríkis-vöndr, a sceptre, Lex. poët.: a rod, for punishing, strýkja með vendi, ljósta mar vendi, Kormak; vöndr hrökk, Mork. (in a verse); cp. vand-styggr, vandar-högg.
- vöndr (vǫndr)
- 2. a roller, on which tapestries were hung; tjöld um miklu-stofu, ábóta-stofu, conventu ok málstofu, ok hér méð vendir til allra, Vm. 109; mátum vér í skuldina, tvær bækr, vönd, pall-klæði, Dipl. iii. 13.
- vöndr (vǫndr)
- 3. in the phrase, snúa vönd í hár e-m, a way of beheading a culprit, by twisting a stick in his hair and holding the head steady to receive the stroke (instead of laying it on the block), see Ó. H. 191, Jómsv. S. ch. 47, FmS. xi: cp. vand-bálkr, vand-draga, vand-laupr, vand-styggr.
- vöndr (vǫndr)
- 4. metaph. a stripe, in cloth, Edda (gl.) i. 584; segl stafat vendi, Eg. 68, Ó. H. 113, 124, 170 (see segl and stafað’r).
- vöndr (vǫndr)
- COMPDS: vandahús, vandarhögg, vandarleggr, vandarveif.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego vöndr może być bardziej dokładnie napisane jako vǫndr.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚢᚾᛏᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- acc.
- accusative.
- cp.
- compare.
- Dan.
- Danish.
- dat.
- dative.
- Engl.
- English.
- f.
- feminine.
- gen.
- genitive.
- gl.
- glossary.
- i. e.
- id est.
- l.
- line.
- L.
- Linnæus.
- m.
- masculine.
- mod.
- modern.
- n.
- neuter.
- pl.
- plural.
- poët.
- poetically.
- Ulf.
- Ulfilas.
- v.
- vide.
- ch.
- chapter.
- S.
- Saga.
- metaph.
- metaphorical, metaphorically.
Prac i autorów cytowanych:
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Eluc.
- Elucidarium. (F. II.)
- Hom.
- Homiliu-bók. (F. II.)
- Lex. Poët.
- Lexicon Poëticum by Sveinbjörn Egilsson, 1860.
- Mork.
- Morkinskinna. (E. I.)
- N. G. L.
- Norges Gamle Love. (B. II.)
- Skm.
- Skírnis-mál. (A. I.)
- Sks.
- Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)
- Ver.
- Veraldar Saga. (E. II.)
- Dipl.
- Diplomatarium. (J. I.)
- Vm.
- Vilkins-máldagi. (J. I.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Jómsv. S.
- Jómsvíkinga Saga. (E. I.)
- Ó. H.
- Ólafs Saga Helga. (E. I.)
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)