Vörpuðr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "vörpuðr" (lub vǫrpuðr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

vörpuðr (vǫrpuðr)

m. a thrower, one who hurls, Lex. Poët.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego vörpuðr może być bardziej dokładnie napisane jako vǫrpuðr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚢᚱᛒᚢᚦᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich